سنجش نگرش زنان شهر یزد درباره­ی آپارتمان­نشینی

آپارتمان‌نشینی مانند بسیاری از دیگر مظاهر شهرنشینی، بیش از آنکه از دل جامعه‌ی ما جوشیده باشد از غرب اقتباس شده ‌است. گسترش روزافزون این پدیده می‌تواند پیامد‌های مثبت و منفی زیادی به همراه داشته باشد. در جامعه‌ی ما چون زنان معمولاً کمتر از مردان شاغلند و  بیشتر در محیط خانه و آپارتمان هستند، بنابراین تجربه‌ی زندگی در این محیط‌ها باعث شکل‌گیری نگرش خاصی نسبت به آپارتمان‌نشینی در ذهن آنها می‌گردد. از آنجا که نگرش‌ها می‌توانند روی رفتار، سلامت روانی و ذهنی افراد، روابط اجتماعی، استحکام خانواده و دیگر ابعاد زندگی تأثیرگذار باشند، بنابراین با توجه به این تأثیرات بررسی نگرش نسبت به آپارتمان‌نشینی دارای اهمیت است. روش این تحقیق پیمایشی است؛ داده‌ها با ابزار پرسشنامه و با استفاده از شیوه نمونه‌گیری دومرحله ای که درمرحله اول خوشه ای ودرمرحله دوم درداخل خوشه های انتخابی به روش سیتماتیک زنان انتخاب و مورد مصاحبه قرار گرفتند از ۳۸۴ نفر از زنان متأهل شهر یزد گردآوری شده‌است. یافته‌های تحقیق بیانگر آنست که میانگین نگرش زنان شهریزد نسبت به آپارتمان‌نشینی، از حد متوسط پایین‌تر است. وزنان آپارتمان‌نشین در مقایسه با زنان ویلایی‌نشین، نگرش مثبت تری نسبت به آپارتمان نشینی دارند. همچنین، زنان غیر بومی در مقایسه با زنان بومی، نگرش مثبت‌تری نسبت به آپارتمان‌نشینی دارند.واین تفاوت ها ازنظر آماری معنادار است. و زنان شاغل نیز در مقایسه با زنان غیر شاغل نگرش مثبت‌تری نسبت به آپارتمان‌نشینی دارند اما این تفاوت ازنظر آماری معنادارنیست. از سویی دیگر، بین متغیرهای سن و بعد خانوار و نگرش نسبت به آپارتمان‌نشینی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. در حالیکه بین پایگاه اقتصادی- اجتماعی و نگرش نسبت به آپارتمان نشینی رابطه معناداری وجود ندارد.